Νερούντα, Οι νύχτες γέρνουν και πέφτουν ίσα κάτω

Pablo Neruda

      Παρθενογένεση

    αυτοί όλοι που μου 'δίναν συμβουλές

    κάθε μέρα γίνονται και πιο τρελλοί.

    Ευτυχώς που δεν τους υπολόγισα

    και φύγανε γι' άλλη πολιτεία,

    όπου ζούνε όλοι μαζί

    ανταλλάσοντας χαιρετούρες.

    Υποκείμενα αξιότιμα ήταν

    κι από πολιτική πλευρά είχαν βάθος

    κι όποιο λάθος έκανα εγώ

    τους φαινόταν τόσο πολύ μεγάλο 

    που ασπρίσαν τα μαλλιά τους,
    ζάρωσαν, σταμάτησαν να τρώνε κάστανα
    και μια φθινοπωριάτικη μελαγχολία
    τους έριξε τελικά σε παραμιλητό.

    Και δεν ξέρω τι να είμαι,
    γεμάτος σεβασμό ή επιλήσμων,
    να συνεχίσω να δέχομαι συμβουλές
    ή να ψέξω τα παραμιλητά τους.
    Δεν κάνω για ανεξάρτητος,
    χάνομαι μέσα σε τόση λόχμη
    και δεν ξέρω τι να κάνω:
    να μπω, να βγω
    να περπατήσω ή να σταθώ,
    ν' αγοράσω γάτους ή ντομάτες.

    Θα προσπαθήσω να καταλάβω να κάνω,
    αυτό που δεν πρέπει να κάνω.
    Μόνο έτσι θα μπορέσω να δικαιολογήσω
    τους δρόμους που μου χάνονται,
    γιατί αν ο ίδιος δε λαθεύω
    ποιός θα πιστέψει τα λάθη μου;
    Κι αν συνεχίζω νάμαι σοφός
    κανένας δε θα με λογαριάζει.

    Θα προσπαθήσω όμως ν' αλλάξω:
    να χαιρετώ πρόθυμα, 
    να κρατάω τα προσχήματα
    επίμονα και μ' ενθουσιασμό
    μέχρι που να γίνω αυτό
    που θάθελαν να είμαι
    και που δεν είμαι,
    μέχρι που να είμαι οι άλλοι.

    Λοιπόν, τότε αν μ' αφήσουν ήσυχο,
    θ' αλλάξω το πρόσωπό μου,
    θ' αποχτήσω άλλο πετσί
    κι όταν τελικά θάχω άλλο στόμα,
    άλλα μάτια κι άλλα παπούτσια,
    όταν τελικά θάμαι διαφορετικός,
    που κανένας δε θα μπορεί να μ' αναγνωρίσει,
    θα συνεχίσω να κάνω το ίδιο
    γιατί δεν ξέρω να κάνω τίποτ' άλλο.
_________________________________________

P. Neruda

Utopia